凡人之所以为人者，惟此恻隐之心而已。我们人和动物不同之处，就是有这种仁爱、慈悲的心思。
咱们别说故事，说说我身边的一个朋友。有一天，她把药撒完以后，蟑螂死了很多，正准备扫。忽然，她看到了一个现象，一只蟑螂拉着另一只蟑螂的尸体，拉了就有四、五米远了，因为她的客厅比较大，所以还在不停地往角落里头拉。她就一直关注着这只蟑螂，在关注的过程中，她猛然间内心世界有了恻隐之心，还哭了。她哭什么呢？与她的这个身份，生活环境也有关系。
她想到，这只蟑螂不顾自己有被杀或者被扫走的危险，很费力地把另一只的尸体往角落里头拉，企图想把伙伴给藏起来，怕别人把尸体给弄走。她想，蟑螂都如此重情重义，人之间就没有。为什么？因为她是个独身，离婚了。她对我说，蟑螂死了还有蟑螂给拖走，她要是哪一天死在了这个房间里头，不会有人知道的。她就因为这种恻隐之心联想到了自己。再加上她说，蟑螂如此重情重义，人与人之间，兄弟姐妹之间，一年连一次电话都通不了，甚至亲人之间，为生活拮据借钱都拒绝，或者和丈夫离婚的过程中都显得是无情无义。从那以后，她说不再杀蟑螂了。
——秦东魁
What makes us human is the capacity for compassion. It is this feeling of pity and empathy that separates humankind from the beasts.
Let me tell you a story of my friend. One day, after she had sprayed insecticide, many cockroaches lay dead on the floor. She was about to sweep them away when she noticed something extraordinarythat a living cockroach was dragging the body of a dead one across the floor. Her living room was large, and the tiny creature pulled its companion’s body for nearly five meters, struggling toward a corner.She watched in silence. As she watched, her heart softened, and suddenly tears welled in her eyes.Why did she cry? Perhaps it was because of her own life.
She lived alone, divorced. She said to me, “Even a cockroach risks being killed to drag away its dead companion. They show loyalty and affection. Yet people have none. If one day I die here, no one would even know.”She thought of how cockroaches showed more faithfulness than many humans. Brothers and sisters who hardly calleach other once a year, relatives who refuse to lend a little money, husbands and wives who turn cold and cruel in divorce.She said, “Even cockroaches are more mercy than many people do.” Since that day, she told me, she never again killed a cockroach.
——Qin Dongkui
韩语翻译：
인간이 인간인 이유는 측은한 마음일 뿐입니다. 우리가 동물과 다른 점은 바로 이러한 자애롭고 자비로운 마음을 가지고 있다는 것입니다.
우리 이야기는 그만하고, 내 주변의 친구 한 명에 대해 이야기해요. 어느 날 그녀가 약을 뿌린 후 바퀴벌레가 많이 죽어서 쓸려고 했습니다. 갑자기 그녀는 한 현상을 보았습니다. 바퀴벌레 한 마리가 다른 바퀴벌레의 시체를 끌고 있었는데, 끌어당기면 4~5미터 정도 떨어져 있었습니다. 그녀의 거실이 비교적 커서 계속 구석으로 끌고 있었습니다. 그녀는 줄곧 이 바퀴벌레를 주시하고 있었는데, 주시하는 과정에서 갑자기 마음속에 측은한 마음이 생겨 울기까지 했습니다. 그녀는 왜 울고 있습니까? 그녀의 신분과 생활 환경과도 관련이 있습니다.
그녀는 이 바퀴벌레가 자신이 죽거나 쓸려갈 위험을 무릅쓰고, 다른 시체를 구석으로 끌어당기려고 애썼다고 생각했습니다. 다른 사람이 시체를 가져가지 않을까 봐 두려워했기 때문입니다. 그녀는 바퀴벌레가 이렇게 정과 의리를 중시하니, 사람 사이에는 없다고 생각했습니다. 왜냐하면 그녀는 독신이고 이혼했기 때문입니다. 그녀는 저에게 말했습니다. 바퀴벌레가 죽으면 바퀴벌레가 끌려가는데, 그녀가 언젠가 이 방에서 죽으면 아무도 모를 것이라고. 그녀는 이런 측은지심 때문에 자신을 연상했습니다. 게다가 그녀는 바퀴벌레가 이렇게 의리를 중시하다 보니, 사람들 사이, 형제자매 사이, 심지어 일 년에 전화 한 통도 할 수 없고, 심지어 가족 사이에서도 생활이 어려워 돈을 빌리는 것을 거부하거나 남편과 이혼하는 과정에서 무자비하고 의리 없어 보인다고 말했습니다. 그 이후로 그녀는 바퀴벌레를 죽이지 않겠다고 했습니다.
То, что делает обычного человека человеком, это лишь его чувство сострадания. Именно наличием любящего и милосердного сердца мы, люди, отличаемся от животных.
Оставим в стороне рассказ, и расскажу о моей знакомой. Однажды, рассыпав яд, она увидела, что множество тараканов погибло, и она уже собиралась их подмести. Вдруг она заметила нечто: один таракан тащил за собой тело другого таракана, уже протащил его уже метров четыре-пять и, поскольку комната была большая, продолжал тянуть в угол. Она пристально наблюдала за этим тараканом, и в процессе у неё в душе внезапно пробудилось чувство сострадания, и она даже заплакала. Почему она плакала? Это было связано с её собственным положением и жизненными обстоятельствами.
Она подумала: этот таракан, несмотря на риск быть убитым или выметенным, с таким трудом тащит тело своего сородича в угол, пытаясь спрятать его, боясь, что тушку унесут. Она подумала: даже тараканы проявляют такую глубокую привязанность и преданность, а среди людей этого нет. Почему? Потому что она была одна, разведена. Она сказала мне: «Когда таракан умирает, другой таракан утаскивает его тело. А если я однажды умру в этой комнате, никто об этом не узнает». Из-за этого чувства сострадания она провела параллель с собой. Более того, она сказала: «Тараканы настолько преданны, а между людьми, между братьями и сёстрами, не находится и раза в год позвонить друг другу. Даже между родными, когда просишь одолжить денег из-за трудностей, получаешь отказ, или во время развода с мужем проявляется столько жестокости и бессердечия». С тех пор, как она сказала, она больше не убивает тараканов.
人間が人間である理由は、哀れみの心があるからです。私たちと動物の違いは、このような優しい心を持っていることです。
私の友達の話をします。ある日、彼女はゴキブリ用殺虫剤を撒いて、たくさんのゴキブリが死にました。掃除しようとした時、一匹のゴキブリがもう一匹の死んだゴキブリを引っ張っているのを見ました。彼女のリビングは広いので、ゴキブリは隅っこまで引っ張り続けていました。彼女はその様子を見て、急に哀れみの気持ちが湧いてきて、泣いてしまいました。彼女は思いました。「このゴキブリは、自分が危険にさらされるのを気にせず、仲間の死骸を運んでいる。ゴキブリでさえこんなに仲間を大切にするのに、人間はどうだろう？」彼女は独身で、離婚していました。彼女は私に言いました。「ゴキブリが死んでも、仲間が死骸を運んでくれる。でも、私がこの部屋で死んでも、誰にも気づかれないかもしれない」と。彼女はゴキブリの行動から、自分のことを考えたのです。
彼女はさらに言いました。「ゴキブリでさえ仲間を大切にするのに、人間は兄弟姉妹でも一年に一度も電話しない。家族にお金を借りようとしても断られる。夫と離婚する時も、冷たい態度を取る」と。それ以来、彼女はゴキブリを殺さないと決めました。
เหตุที่คนเราเรียกคำว่ามนุษย์ก็เพราะเรามีจิตแห่งความเมตตาและสงสารนั่นเองสิ่งที่ทำให้คนแตกต่างจากสัตว์ไม่ใช่เพียงรูปลักษณ์หรือสติปัญญาแต่คือหัวใจที่รู้จักรักรู้จักสงสารและรู้จักเห็นอกเห็นใจผู้อื่นนี่แหละคือจิตแห่งความเป็นมนุษย์ที่แท้จริงขอยกตัวอย่างหนึ่งจากเรื่องจริงของเพื่อนคนหนึ่งของข้าพเจ้าวันหนึ่งเธอฉีดยาฆ่าแมลงภายในบ้านเมื่อยาฆ่าแมลงเริ่มออกฤทธิ์เหล่าแมลงสาบก็นอนตายเกลื่อนพื้นเธอกำลังจะกวาดทิ้งแต่แล้วสายตาก็สะดุดเข้ากับภาพหนึ่งที่ทำให้หัวใจเธอสั่นสะเทือนเธอเห็นแมลงสาบตัวหนึ่งกำลังลากซากของแมลงสาบอีกตัวหนึ่งที่ตายไปแล้วมันค่อยๆลากไปทีละนิดระยะทางราวสี่ถึงห้าเมตรเพราะห้องรับแขกของเธอค่อนข้างกว้างมันจึงยังคงพยายามลากร่างเพื่อนมันไปซ่อนในมุมห้องอย่างไม่ยอมแพ้เธอยืนมองอยู่เงียบๆจนเกิดความรู้สึกสะเทือนใจอย่างลึกน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวไม่ใช่เพราะกลัวแต่เพราะ“สงสาร”จากก้นบึ้งของหัวใจเธอคิดในใจว่าแมลงสาบตัวนี้ไม่กลัวตายไม่กลัวถูกฆ่าหรือถูกกวาดทิ้งแต่มันยังอุตส่าห์ใช้แรงทั้งหมดที่มีลากร่างของเพื่อนมันไปซ่อนเพื่อไม่ให้ใครมาทำลายศพของเพื่อนภาพนั้นทำให้เธอหันกลับมามองชีวิตของตัวเองเธอเป็นหญิงที่อยู่เพียงลำพังหลังจากการหย่าร้างเธอพูดกับข้าพเจ้าด้วยเสียงเศร้าว่าแม้แต่แมลงสาบยังมีเพื่อนที่ไม่ทอดทิ้งกันแต่ถ้าวันหนึ่งฉันตายในห้องนี้ อาจไม่มีใครรู้เลยก็ได้คำพูดนั้นทำให้ข้าพเจ้าถึงกับนิ่งงันเธอพูดต่อว่าแมลงสาบยังมีความผูกพันและความกตัญญูต่อกันแต่คนกลับลืมความรักต่อกันไปเสียแล้วพี่น้องบางคู่ทั้งชีวิตแทบไม่โทรหากันญาติพี่น้องบางคนปฏิเสธไม่ช่วยเหลือกันในยามทุกข์ยากสามีภรรยาหลายคู่เมื่อเลิกรากันก็กลายเป็นคนแปลกหน้าในทันทีนับแต่นั้นมาเธอบอกว่าฉันไม่สามารถฆ่าแมลงสาบได้อีกเลยเรื่องเล็กๆที่ดูเหมือนจะไม่มีความหมายนี้กลับเปิดเผยให้เราเห็นถึงหัวใจแห่งความเมตตาซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้มนุษย์แตกต่างจากสรรพสัตว์ทั้งหลายแม้สิ่งมีชีวิตเล็กน้อยและต่ำต้อยอย่างแมลงสาบยังมีความรู้สึกและความผูกพันแล้วมนุษย์ผู้มีทั้งปัญญาและหัวใจที่รู้จักรักจะไม่ควรรักษาความเมตตาไว้ในใจบ้างเลยหรือ
